Tot de kinderen.
Sophie van Wüthemberg, geboren op 17 juni 1818, Stuttgart, gestorven op 3 juni 1877, s'Gravenhage, Huis ten Bosch (leeftijd bij overlijden: 58 jaar oud)
...
gehuwd met ...
...
Willem III Alexander Paul Frederik Lodewijk van Oranje Nassau, Koning er Nederlanden
(1849-1890), Prins van Oranje Nassau , Grootherto van Luxemburg , Hertog van Limburg
(1849-1866), geboren op 19 februari 1817, Brussel, gestorven op 23 november 1890, Apeldoorn (leeftijd bij overlijden: 73 jaar oud) [Aantekening 2]
...
zoon
van Willem II Frederik Georg Lodewijk (Guillot) van Oranje Nassau, Koning der Nederlanden 1792-1849 en
Anna Paulowna van Rusland 1795-1865
... gescheiden levend.
, gescheiden levend, hieruit :
Totaal : 3 personen, (echtgenoten weggelaten = 1)
Koning Willem III is overleden op 23 november 1890. Hij had een bewogen leven achter de rug en dat begon al met de verhouding ten opzichte van zijn vader, die hem zo veel mogelijk buiten staatszaken hield als gevolg waarvan zij dus op voet van oorlog leefden. Toen de grondwetswijziging van Thorbecke in 1848 werd doorgevoerd, weigerde hij nog langer koning te worden. Maar dat gebeurde in 1849 toch, nadat zijn vader op mysterieuze wijze in het Loo te Apeldoorn of Tilburg was overleden. Zijn politieke duurde voort en zijn hogere roeping bestond er in het kabinet zoveel mogelijk te dwarsbomen, zo sterk, dat geruchten over een ophanden zijnde staatsgreep niet van de lucht waren. Maar spoedig keerde het tij vanwege zijn buitensporige levensstijl, met zeker 30 bastaardkinderen en syfilis als gevolg.
Vrij zeker is, dat vermeende erfgenamen des konings, de Pruisische familie Wied aspiraties op de Nederlandse troon hadden en hem via een prostituee aan zijn geslachtsziekte hebben geholpen. In adellijk Nederland was dat verhaal breed bekend geworden en was bovendien een vrij gebruikelijke methode om op slinkse manier tegenstanders uit de weg te ruimen, omdat er nog geen geneesmiddel tegen deze ziekte voorhanden was. Het huis Wied was nauw verwant aan het Nederlandse koningshuis. Na de dood van de zoons van koning Willem III maakten hun zoons (een kleine) kans op de Nederlandse troon, al stonden zij verder van de troon dan de nakomelingen van Willems zuster Sophie, die was gehuwd met groothertog Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach. Met de grondwetswijziging van 1922, die het recht op troonopvolging beperkte tot de nakomelingen van Wilhelmina, vervloog deze kans. Deze grondwetswijziging houdt alleen stand als onweerlegbaar bewezen kan worden dat Wilhelmina rechtmatig de troon heeft kunnen bestijgen, dus in rechte lijn dient af te stammen van koning Willem I.
In 1879 trouwde Willem III met de latere Koningin-Regentes Emma van Waldeck-Pyrmont. Op 31 augustus 1880 werd Wilhelmina geboren. Kroonprins Alexander was toen nog rechtmatig troonpretendent, maar heeft vast laten leggen dat Wilhelmina in geen geval een dochter van zijn vader kon zijn. Hij heeft haar nooit bezocht en zal haar derhalve nimmer in zijn testament hebben opgenomen. We zullen hier later op terug komen. In 1884 werd dus Wilhelmina vermoedelijke troonopvolger van koning Willem III.
Prins Willem en zijn vader koning Willem III waren ernstig gebrouilleerd, hetgeen uiteindelijk eindigde in een zelfgekozen ballingschap nadat de koning en de koningin de huwelijksplannen van prins Willem met gravin Mathilde van Limburg Stirum hadden afgekeurd. De 33-jarige Willem wilde toch trouwen, desnoods zonder toestemming van zijn ouders. Mathilda, die nog geen twintig was, kreeg ook geen toestemming van haar ouders. Deze geschiedenis staat niet op zichzelf.
In een eerdere periode had hij een verhouding met Helena Francisca Jacoba Johanna Rietbergen, geb. Leiden 3-1-1841, die dienstbode was. Uit die verhouding is op 20 oktober 1864 Johannes Fransiscus Jansen geboren, Helena trouwde later met een mijnheer Jansen, met wie ze een dochter kreeg.
In 1870 is Willem in het geheim in Parijs getrouwd met Agatha Barones van Lynden, telg van een oud adellijk geslacht, waar we veel namen van terug vinden in bestuur en politiek. Omdat Willem ook voor dit huwelijk geen toestemming had gekregen, had hij een verzoek tot troonsafstand gedaan en te kennen gegeven met een jaargeld van 30.000,- gulden terug te trekken uit Nederland. Zijn vader en moeder wezen dit verzoek echter hoogst ontstemd af. Uit dit huwelijk is een kind geboren, welke na de gedwongen scheiding bij pleegouders in Amsterdam is onder gebracht. Hierop komen we later terug.
Gedurende de periode van de Pruisisch-Franse oorlog (1870-1871) was hij opperbevelhebber van het Nederlandse leger. Nederland was niet direct bij de oorlog betrokken maar mobiliseerde wel het leger, net als België, en zette de Nieuwe Hollandse Waterlinie gedeeltelijk onder water. Dat ging zo moeizaam en verliep zo chaotisch dat de Minister van Oorlog, Generaal van Mulken, moest aftreden.
Nadat zijn vrouw en dochter bij hem weg waren gehaald, raakt Wiwill volledig van het pad en heeft zijn frustraties weggefeest en – gedronken. Le Prince de Citron zou regelmatig de boulevardpers halen.
Op 11 juni 1879 stierf prins Willem, 38 jaar oud, naar verluid aan een combinatie van tyfus, een leveraandoening en uitputting, hetgeen verdacht veel leek op de aandoeningen waaraan vele Oranjes en vermeende Oranjes zijn bezweken: syfilis.
Zijn jongere broer Alexander volgde hem op als Prins van Oranje.
In de lente van 1850 kreeg Willem Frederik Maurits Alexander Hendrik Karel een hersenvliesontsteking. De hofarts Everhard verloor het vertrouwen van Koningin Sophia (1818-1877) na enkele diagnoses die volgens haar onjuist waren. Op 4 juni stierf de jonge Prins op paleis Noordeinde. De jonge Prins werd op 10 juni bijgezet in het familiegraf in de Nieuwe Kerk te Delft. De dood van de prins leidt tot een geweldige huwelijks crisis. Sophia vlucht naar Wurtemberg en eist een scheiding, dit wordt door vader niet geaccepteerd, volgens de overleveringen zou ze nog een zoon krijgen die de dynastie voort zou zetten. Haar oudste zoon Willem (Wiwill) wordt door zijn vader opgevoed = verpest. Om dit kind te kunnen krijgen keert ze terug naar Nederland. Prins Alexander wordt na een allerlaatste gemeenschap geboren in 1851. Sophia en Willem III scheidden van tafel en bed, waarbij zij de zorg krijgt over Alexander.
Alexander was de derde zoon uit het huwelijk van koning Willem III en Sophie van Württemberg. Vanaf het overlijden van zijn broer Willem op 11 juni 1879 tot aan zijn dood was Alexander de kroonprins.
Prins Alexander was van jongs af aan nerveus en ziekelijk. Alexander was gedisciplineerd, intellectueel en las veel. In de periode 1871-1874 studeerde hij aan de Rijksuniversiteit Leiden, zonder ergens in af te studeren. In 1876 installeerde zijn oudoom prins Frederik hem als lid van de Orde van Vrijmetselaren onder het Grootoosten der Nederlanden. Hij volgde prins Frederik na diens dood op als Grootmeester.
Alexander bezocht zijn broer in Parijs wanneer hij op doorreis was naar Algiers. Hij deed van zich spreken door twee opmerkelijke brochures: “Nadere toelichting van mijnen brief van den 17en September 1879″ en “Een vermoedelijk slotwoord door Alexander, Prins der Nederlanden”.
Prins Alexander stierf ongehuwd en kinderloos op 32-jarige leeftijd op 21 juni 1884 aan tyfus. Hij werd een maand later, op 17 juli 1884 begraven, omdat de koning op vakantie was die hij niet van plan was voor zoiets onbenulligs als een begrafenis van zijn laatste zoon te onderbreken. De koning was vooral populair bij het “oranje grauw”, zoals dat toen heette.
Prinses Wilhelmina, die in 1880 was geboren, was nu “wettig” troonopvolgster geworden.